Amerykańskie Statystyki ludności na rok 1890 wykazują tylko 3,615 Polaków w Stanie New Jersey. Biskup Wigger z Newark, w swoim sprawozdaniu z tych samych lat, wykazuje 5,000 Polaków w Archidiecezji Newark. W 1910 roku statystyki wykazują 69,244 Polaków w New Jersey, większość z nich pochodząca z małych wiosek Południowej Polski (dawna Galicja) - koło Krakowa. Polscy emigranci zostawali głównie werbowani do fabryk w Passaic i Paterson, gdzie były niemieckie fabryki włókienniczo-tekstylne. Polacy, jak również i inne narodowości, często zostawali zabierani prosto z Ellis Island przez właścicieli fabryk do Passaic - do pracy w fabrykach. Inni Polscy emigranci, doświadczeni w górnictwie, szukali pracy w kopalniach Franklin i Ogdensburg. Polacy byli najczęściej wyznania rzymsko-katolickiego i wiernie praktykowali swoją religię. Początkowo polscy katolicy byli zmuszeni podróżować do kościoła św. Antoniego w Jersey City, który został założony w 1884. 

Parafia Matki Bożej Różańcowej
Idea zorganizowania drugiej polskiej parafii we wschodniej części miasta Passaic (od 1892 istnieje parafia św. Józefa) powstała w 1908, gdy ilość Polonii była bardzo duża i kościół św. Józefa nie mógł pomieścić wiernych.W 1913 roku doszło nawet do założenia parafii pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Polski, ale bez pozwolenia Władz Kościelnych. Ostatecznie upłynęło 10 lat, kiedy zostały zatwierdzone granice nowej parafii pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej i kiedy w dniu 19 lutego 1918 został mianowany pierwszy proboszcz parafii - Ks. Stanisław Kruczek. 

Wiele trudności czekało proboszcza, a najwięcej z nich było rozczarowanie i zniechęcenie polskich ludzi 10-letnim czekaniem. Jednakże nowy proboszcz w dniu swej nominacji wynajął dom na plebanię - jak również Crystal Ballroom na ósmej ulicy, na tymczasową kaplicę. Kaplica ta została poświęcona w dniu 5 marca 1918 roku przez Ks. Prałata Kernan, i mimo dużego mrozu, wielka ilość wiernych brała udział w otwarciu nowej parafii. Od tego momentu entuzjazm i ofiarność zaczęły wzrastać do tego stopnia, że na Wielkanoc tego samego roku wierni złożyli $10.000 na budowę kościoła. Ta wielka ofiarność przyniosła natychmiastowe owoce. Polacy odzyskali dobre imię, jak również uznanie u Władz Kościelnych i bankach, które widząc taką ofiarność, były chętne udzielić pożyczek. Po Wielkanocy 1918 roku czyniono wszystko, by przyśpieszyć budowanie kościoła. Architekt F. J. Schwarz został wybrany do przygotowania planów budowy, a proboszcz codziennie wieczorem odwiedzał parafian, w celu zbierania ofiar na budowę kościoła.
 

Rok 1922-Rok Radości i Tragedii
Rok 1922 był rokiem duchowej radości, jak również rokiem tragedii parafialnej. Duchową radością były pokazy dzieci szkolnych z okazji Powstania Styczniowego, przedstawienie "Cudu nad Wisłą", jak również zbiórki na armię Gen. Hallera. 
W dniu 25 maja 1922 - Ks. Proboszcz Stanisław Kruczek gościł Prezydenta Polski - Mistrza Ignacego Paderewskiego, który z wdzięczności dla proboszcza i parafian raczył zagrać na fortepianie. Wreszcie , pierwszy syn parafii, Ks. Franciszek Kowalczyk odprawił Mszę Św. prymicyjną w dniu 11 cerwca 1922.
 

Pożar Koscioła
Sądząc po ludzku, można było się spodziewać spokojnej pracy religijno-wychowawczej i dalszego rozwoju parafii. Jednakże w planach Opatrzności Bożej było jeszcze jedno doświadczenie: pożar kościoła w dniu 12 czerwca 1922. Pożar wybuchł w sąsiednim domu, przerzucił się na kościół i w czasie godziny budynek został zniszczony, tak, że pozostały tylko mury. Poza stratami materialnymi, które wyniosły około $150,000 parafia poniosła klęskę moralną. Została bowiem pozbawiona domu modlitwy, szkoły, a wierni popadli w dezorganizację i depresję. Parafia jednakże, pod przewodnictwem Proboszcza, szybko otrząsnęła się z dramatycznych doświadczeń, powrócił zapał i nadzieja na lepsze jutro. Wciągu kilku tygodni parafianie zebrali $6,000, które razem z pieniędzmi z ubezpieczenia, pomogły w szybkim odbudowaniu kościoła i szkoły. W dniu 10 grudnia 1922 zostały poświęcone nowe dzwony. Ich imiona: Św. Stanisław Męczennik, Św. Michał Archanioł, Św. Franciszek z Asyżu.W dniu 8 kwietnia 1923, budynek kościelny został poświęcony przez Arcybiskupa Ernesta Koppo z Kimberley w Australi. Nowe organy za cenę $15,000 zostały zainstalowane i poświęcone w dniu 4 października 1924 przez Ks. Prałata Puchalskiego z Brooklyn.
 

Arcybiskup Jan Feliks Cieplak
Jednym z doniosłych wydarzeń parafii był przyjazd Ks. Arcybiskupa Jana Cieplaka do Passaic w dniu 10 listopada 1925, który obrał sobie za siedzibę plebanię Matki Bożej Różańcowej. Jest to postać bohaterska i męczeńska Kościoła Polskiego. Ks. Cieplak mianowany biskupem Petersburga w początkach XX wieku niósł posługę pasterską nie tylko w swojej diecezji, ale też na olbrzymich połaciach środkowej Rosji i Sybiru, tam gdzie mieszkali polityczni zesłańcy z XIX-wiecznych powstań polskich. Po dojściu do władzy Bolszewików w 1917 Biskup Cieplak został uwięziony i skazany na śmierć. Jednakże wielkie manifestacje wiernych, jak i naciski z zewnątrz spowodowały uwolnienie Księdza Biskupa po kilku latach. Został przywieziony blisko granicy polskiej w okolicach Białegostoku i wyrzucony na śnieg. Po przedostaniu się do Polski wyjechał do Rzymu, a stamtąd przyjechał do Ameryki w dniu 10 listopada 1925 i za czasową siedzibę wybrał sobie plebanię Matki Bożej Różańcowej w Passaic. I stąd też wizytował polskie parafie w Ameryce. Uroczystości oficjalnego powitania w parafii i bankiet z tej okazji odbyły się w dniu 24 stycznia 1926 roku. W tym też czasie został mianowany arcybiskupem Wileńskim. Jednakże wszystkie plany na przyszłość przerwała choroba. Arcybiskup Cieplak zachorował 10 lutego 1926, został przewieziony do Szpitala św. Marii w Passaic, gdzie zmarł 17 lutego 1926. Pogrzeb odbył się trzy dni później w parafii Matki Bożej Różańcowej. Mszę celebrował Biskup Shrembs z Cleveland (Ohio). Zwłoki Ks. Arcybiskupa Jana Cieplaka zostały przewiezione do Polski.
 

Figura Najświętszego Serca Pana Jezusa
Po ustanowieniu Święta Chrystusa Króla przez Papieża Piusa XI, Ks. Kanonik Kruczek zdecydował, by poświęcić całą parafię Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Postanowiono postawić statułę Serca Pana Jezusa z brązu, spoczywającą na masywnej podstawie z granitu, z napisem "BŁOGOSŁAW JEZU CAŁEJ NASZEJ PARAFII". Statua została ofiarowana przez rodzinę Walentego i Marii Walter, która została umieszczona w ogrodzie między kościołem i plebanią, i poświęcona w dniu 12 czerwca 1927.














Ksiądz Kanonik Stanisław Kruczek